Het is woensdag 4 mei. Tijd om te vertrekken. Afschijd nemen van iedereen en op de bus wachten. Mocht zelfs me Villa t-shirt houden. De ferry met onze bus er op is al een uur te laat. Maar op 1 uur zitten we eindelijk in de bus. Vandaag van Picton naar Marahau/ Abel Tasman. De weg naar Nelson is verschikkelijk. Ik zit achterin, het is een klein busje en over vol. Veel slinger wegetjes door de bergen. Kan het nog maar net binnen houden, dus toen we in Nelson aan kwamen heb ik stoelen gewisselt met voorin. Nu zit ik naast de bus chaffeur. En raad ens wie dat is?! Trouble. Dat was ook onze bus chaffeur in het noorder eiland. Erg aardige vent die heel veel info geeft over alles wat je ziet. Ik kan niet blijer zijn. Rond een uur of 7 na een hele dag rijden komen we aan in Marahau. Het is al pikke donker dus heb geen idee hoe het hostel of de omgeving er uit ziet, verassing voor morgen ochtend. We hebben een hele aparte kamer, wat niet echt een kamer is maar een stapel beden in een grote hal, wat ook niet echt stapel beden zijn maar grote blokken op elkaar gestappelt. Heel grappig. Dus, geen deur, haha. Weinig slaap. Morgen om 7 uur er uit om te skypen met papa en mama. En we gaan een grote wandeling maken door het national park Abel tasman.

5-5

Vroeg opgestaan. Geskype met papa en mama en een soort van vervroegt moederdag geviert. Heel raar op te zien dat iemand anders een kaart open maakt die je een paar dagen geleden hebt opgestuurt. O,ja en nu zie ik ook voor het eerste de omgeving, wat een verrassing! Het hostel licht aan de ingang van het national park en dus 1 minuut van de zee af. Het is hier prachtig. Het is een soort oude boederij en er lopen allerlij dieren rond. De blauwe vogel met de rode snavel noemen ze hier een zelfmoord vogel omdat ze altijd voor de auto springen. Weer eens ieta anders. Om 9uur brengt Trouble ons naar de water taxi waar me betalen voor de boodtrip en om het park in te kunnen. Ze brengen Alex en mij halven wegen naar Torrent & Anchorge Bay. Waar in de kerst wel 150 boten aan geankert liggen waaronder heel veel beroemde mensen. Vanaf dit punt gaan we terug lopen naar het hostel wat zo'n 12 kilometer is. In het begin is het vrij stijl omhoog en ik merk al snel dat ik weer veel te veel kleding aan heb, zo koud is het dus nog niet. Ze hebben ons regen belooft maar ben erg blij met de zon. Een prachtige dag. Boven op de berg natuurlijk weer een prachtig uitzicht! Super! Vanaf daar is het vrij plat en lopen we door het bos over kleine wegetjes. Halve wegen hebben we lunche op het strand (zwaar leven he) na 4uur hebben we het einde bereikt. Dat was een geslaagte trip!
Nu lekker met een kopje thee voor de openhaard een spelletje doen.

6-5

We vertreken lekker op tijd, 9uur. Het regent en het word een lange rit. Eigenlijk zouden we vandaag naar Barrytown gaan. Maar de kroeg/hostel is gesloten. Barrytown is een piep klein stadje met nog geen 10 huizen. Je kunt er bonecarven en jadecarven (je eigen ketting maken van de natuur stenen van dit land) wat we morgen gaan doen. Maar de kroeg wat ook een hostel is staat bekent om zijn feestjes. Het zijn altijd verkleed partijen. Super leuk dus maar helaas is het dicht, dus reiden we door naar Grymouth. Onderweg stoppen we op Taranga beach, waar we zeehonden kunnen zien. En we zien ze ook. Heel bijzonder als je die beesten dan in het echt ziet. Het is gelukkig gestopt met regenen en de zon schijnt weer. We reiden door en de volgende stop is in Punakaiki. The Pancake Rockt. De zon gaat onder en de uitzichten met de rotsen en over de zee in om stil van te worden. Maar dat zie je wel op de fotos. Niet veel later komen we weer in het donker aan in Greymouth. De stad heet zo omdat de rivier uit mond in de zee en de rivier is grijs, logies toch... in het hostel aan gekomen hebben ze niet echt op een grote groep gerekent dus krijgen we heel veel kamers met dubbelbedden. En bed in een bed en hoe groter hoe beter. Als we willen kunnen we een beer proeverij doen maar ben moe en kies voor een maskertje op me gezicht en een film. Als iedereen terug is van de proeverij eten we fich en chips. O,ja en we hebben net gehoort dat er morgen geen bonecarven is omdat de man op vakantie is, super jammer.
Morgen vertrekken we pas om 12 uur, eindelijk een beetje uitslapen.

7-5

Vandaag gaan we van Greymouth naar Franz Josef. De stad die bekent staat om zijn avontuuren in sneeuw en ijs. Het is nog steeds kutweer! We stoppen ergens voor de lunche en later hebben we nog eens stop bij een man die zijn eigen stad/drop bezit. Er wonen 5 mensen. Hij heeft een cafe/winkel/muzeum in 1. We kijken een film over hoe ze vroeger herte vungen met een helicopter. Gewoon erg laag en snel vliegen en dan op het beest springen. Tja, echt weer een uitvinding voor de NZ mensen. Prettig gestort. De rest van het muzeum gaat ook over jagen maar ik zie eindelijk een levende Possum. De Possem is een heel irritant dier dat alles op vreet. En ik heb hem ook alleen nog maar plat en dood aan de rent van de weg gezien. Hij heeft een hele zachte bond vacht en ik moet zeggen....smaakt best lekker. We kregen de kans op een Possum Pie te eten en dat doen we natuurlijk! Als enigste van de bus. Haha. Nee echt, best lekker. na een uurtje reiden we weer veder richting Franze Josef. Het regent nog steeds en we moeten nu de beslissing nemen of we morgen de Glacier trip willen doen. Maar het regend en is super misstig. Ik ben bang dat ik niks kan zien en er niet van geniet. Ik besluit om morgen ochtend aftewachten.

8-5

7uur gaat de weker en wat denk je regen! Aaahhh. Weet je ik ga het gewoon toch doen, krijg maar 1 keer de kans. Dus kleed me aan (nu iets minder warm, haha) en ren naar het kantoor om de trip te boeken voor die dag. 177 dollar ligter en heel wat kleding zwarder stappen we in de bus. Na zo'n 20 minuten lopen zien we eindelijk het ijs. Ongelovelijk. De gits verteld dat dit nog niks is want nog geen 20 jaar geleden kwam het ijs nog tot aan de zee zo'n 10 kilometer veder op. Oeps.......... iets om over na te denken??? De groep word in 3e gedeelt en wij zitten (geheel naar keus) in de laatste ‘‘langzamen‘‘ groep, dat betekent lekker veel fotos maken. Vandaar dat ik niet snap dat al de aziate in groep 1 en 2 zitten, haha. Het lijkt zo dichtbij, maar van dit punt is het nog zeker een half uur lopen en 1uur klimen voor dat we het ijs aanraken. Het is een gewedige tocht. Er worden trappetjes gehakt en er zijn verschillende loop technieken. Onze gits vertelt super veel over hoe het ijs is ontstaan en dat het elke dag verrandert. En dat er vaak gaten ontstaan en dat het dan zomaar naar beneden stort, want er loopt een rivier onder het ijs door. We hebben super veel lol met door tunnels heen kruipen en droog over riviertjes heen te komen. Maar zijn helemaal kapot als we om 5uur weer terug zijn. Een lange trip hoor van 9 tot 5. Daarna zijn we heerlijk naar de hot pools geweest, wel verdiend. En daarna lekker uiteten geweest in het hostel/hotel. O,ja het heeft na dat we begonen te lopen niet meer geregend. Wat een super dag!

9-5

De volgende dag vertreken we weer. We hallen wat mensen op bij Fox Glacier en gaan ook die Glacier bekijken, super mooi en ook weer mooie fotos kunnen maken. We bekijken wat watervallen en zitten weer uren in de bus. We komen aan in een heel saai stadje, wat eigenlijk alleen maar een camping is. Waar we is schatige hutjes slapen. Weer met de zelfde groep meiden. We drinken glu wine in de bar en gaan vrij vroeg naar bed en kijken nog een film op de laptop.

10-5

Vandaag eindelijk opweg naar Queenstown. Het is nog maar 200 kilometer ofzo, maar denk maar niet dat je dan vroeg aan komt hoor. We vertrekken optijd maar hebben een dag programma met veel keuzes. We stoppen eerst bij een rivier. Lake Hawea, super uitzicht en de zon komt net door de wolken heen. Om 10 uur zijn we al in Wanaka. En krijgen een paar keuzes. Hier uit stappen om naar Puzzling world te gaan, een wandeling maken, je kan in de bus blijven zitten en in het stadje worden afgezet of kijken of het mogelijk is op een skydive te doen. Nou je kan wel raden wat ik kies natuurlijk.. met een paar anderen stap ik uit bij Puzzling world. (alex blijft in de bus om te kijken of ze een skydive kan doen, ik ben een chicken!! Maar helaas wat het weer niet goed genoeg.) binnen staan veel tafels met allerlijk soorte puzzel spellen. Van die hele moeilijke. Als kinderen met te veel snoep op springen we rond, geweldig. We komen een kaartje en beginnen met het dolhof. Daar in moet je de 4 verschillende kleuren torens vinden. Ik vind ze allemaal maar dan in de verkerden volgorde. Geen idee, maar ben eerder klaar. Daarna gaan we de illusie kamers binnen. Het begint met 3d fotos en soms wat dat best schriken, dat er opeens een pistol op je word gericht enzo. Zo scherp. Er zijn schilderije waar je verschillende dingen in kunt zien en raadsels. Er is een kamer met wel 100 gezichten en als je 1 oog dicht doet en heen en weer beweegt komen ze heel dicht bij en kijken je altijd aan. Dan heb je een kaper met 2 hoogtes. Heb geen idee hoe ik dat moet uitlegen. Kijk maar op de fotos. Daarna stapte we een kamer in waar ik meteen kots misselijk van werd. Wij stonden recht en alles was schuin of andersom. Heel raar maar zo cool gedaan. Water liep omhoog, een monorail die omhoog ging, heel vreemt.Toen we alles hadden gedaan hebben we nog wat puzzels/spelletjes gedaan en om half 1 werden we weer opgehaalt. Misschien nog een uurtje en dan zijn we in Queenstown. maar nee hoor. De laatste verrassing van vandaag! We stoppen bij de eerst officele bungi jump. Iedereen die wilt krijgt nu de kans om iets goed goedkoper te springen, haha, nee mij nog steeds niet gezien. We krijgen een leuke film te zien over hoe het allemaal begonen is. Nooit geweten dat het allemaal in NZ is begonen. We moeten super lang wachten tot iedereen heeft besloten of ze wel of niet willen springen. Alex gaat springen. En ze is niet eens zenuwachtig! Na dat een paar mensen hebben gesprongen, reiden we door naar queenstown. ik had eigenlijk verwacht dat de stad groter zou zijn, maar het is een leuke gezellige stad. Voelt heel wintersportachtig aan. Het ligt aan een groot meer en we kijken uit over alle bergen. Zo mooi! Iedereen verspreid zich over de hostels en we spreken af om elkaar in de kroeg weer te zien vanavond. Yes, eindelijk weer optutten, een vreemt gezicht kijkt me in de spiegel aan. Niet meer gewent na maanden geen make-up te dragen. Het is 1 groot feest. Trouble betaalt voor de meeste drankjes en ze hebben zelfs een ronden in de bar dat iedereen mag bestellen wat je wilt. Ze stoppen als 1000 dollar er door heen is. Tja. Het zijn wel een beetje slete kroegen maar we hebben lol met de stray groep.

14-5
De dagen zijn aan gebroken dat ik weer werk moet zoeken. De hele dag door de stad lopen, langs alle buro's geweest, op internet gezocht en zelfs bij mac donalds gesolisiteert. Maar na een paar dagen ziet het er naar uit dat het niet gaat gebeuren hier. Ik moet een nieuw plan maken. Misschien naar dunedin en later terug komem voor de sneeuw. Jullie horen het nog wel.

Tot het volgende avontuur. xxx