En daar was ik weer.

Sorry dat ik zo lang niks heb geschreven want dat zijn jullie niet van me gewent, aan de mailtjes te lezen, of ik nog leef.

Ja ik leef nog en heb een goeie tijd hier, met de nodige up's and down's. Nu begint het op een echt leven te lijken en geen vakantie meer. Al nemen we het er wel van als het kan natuurlijk.

Even kijken me laatste blog komt uit wellington en ik heb net afschijt van anne genomen. Ik rij alleen naar rotorua terug en dat verhaal kennen jullie allemaal al. Ik verblijf een week in rotorua en probeer zo min mogelijk geld uit tegeven en zo veel mogelijk te doen. Heb zelf werk proberen te vinden, zonder succes. Heb de nieuwe harry potter filmgekeken, alleen in een legen bois, super! Ben naar het spring park geweest, waarvan de fotos wel al op me blog stonden. En heel veel mutsen en armbandjes gemaakt.en 2 boeken gelezen. Het hostel was weer super gezellig. We hebben veel samen gegeten. Dring a pleat. Dus zo hadden we dinetjes met van alles. Vis, bbq, susie, rijst, saladen, pizza, brood en veel bier natuurlijk. Gratis!

Donderdag ben ik terug gagaan naat hamilton om nog een weekend bij micheal en zijn familie te zijn. Toen we in de kroeg stonden met zijn vrienden kregen we opeens een telefoontje dat we maar terug moesten komen want me tantes en oom stonde voor de deur om me mee te nemen naar new-plymounth. Haha. Niet dus. Ik kom zondag zelf wel met de bus, zo als afgesproken. Dus zo heb ik nog een heerlijk relaxt weekend bij micheal gehad.

Zondag aan gekomen in new-plymount, na een bus reis van 4 en een half uur.

Regen regen regen, en toen het een dag niet regende heb ik een wandel tocht gamaakt langs ''the surfwalkway'' van de stad terug naar huis. Ik koos voor de lage route die me bijna 2 uur zou kosten. Helaas begon het halve wegen weer te regenen en kwam ik drijfnat terug.

Ik heb gezocht voor werk en ook gevonden die zelfde dag. In de kip fabriek. Dat is weer eens iets anders. Heb heel veel verschillende dingen gedaan zo als, verpakken, schoonmaken, botten uit snijden en kip kabab/sate gemaakt. Erg leuk om te doen allemaal. Gelukkig kon ik steeds een auto lenen of iemand kon me naar het werk brengen, want het was toch zeker een half uur fietsen, een berg op, langs de snelweg. Want ze kenne hier niet echt een fietspad. Best gevaarlijk!

Ik heb kerst geviert met me familie, iedereen was er, micheal en zijn familie, parcal en helen, vrienden van marion en ben en yvonne en ed. We hadden een paar gezellige dagen, maar wel raar als het zo warm is, niet echt een kerst gevoel.ze hebben een heerlijk groot huis met plek voor bijna iedereen. En omdat ze de zwemschool nog in de achtertuin hadden hebben we heel veel gezwomen, een beetje les, ochtend gym, en gespeelt met de kids.

Voor oud en nieuw ben ik met de auto terug gereden naar mount maganui. Om het met james te vieren. Een rit van 4 uur. En daar aan gekomen was het al vanaf tauranga bom vol met mensen. Iedereen moets een achol test doen, en die gaat hier heel anders dan in nederland. Je moet gewoon je naam in een apparaat zeggen. En dat is genoeg. Er werden toch wel erg veel mensen aan gehoden. Het feest was op het strand en er speelde 2 band's. Super, wat een feest. 3...2...1... happy new year!!! iedereen draait zit om en op een soort eiland word er geweldig vuurwerk afgestoken.

We hebben nog tot een uur of 3 gedanst en dan moeten we toch echt naar bed want james moet de volgende dag weer werken, dus voor mij een strand dag.

Lekker verbrand! Tja de randje he, altijd de randjes. Na 2 gezellige dagen ben ik terug gereden naar new plymount, want er moest ook weer gewerkt worden. En nu wilde in ook wel eens bij pascal wonen en hem beter leren kennen. Dus heb ik daar een week op de bank geslapen. En we moetsen allemaal sochtends vroeg de deur uit om naar het werk te gaan. Helen maakt elke ochtend de best lunche box voor iedereen. Met zelf gebakken cake en een saladen, ik kom niks te kort.

Maar de tijd gaat snel en marion en ben gaan verhuizen dus het huis staat op zijn kop en ik ben blij dat ik bij pascal logeer. Marion en ben gaan naar de club en yvonne en ed gaan met de auto een tour maken. Komt mooi uit want dan kunnen ze mij af zetten in mount mauganui zo dat ik weer werk kan zoeken.

Toen we daar aan kwamen was het nog moeilijk om een slaap plaats te vinden, het is zaterdag en er licht een cruis schip in de haven, het is super druk en alles is vol. Dus nemen we een hostel met zijn 3e voor die avond iets buiten de stad. We gaan heerlijk uit eten en hebben ook gezellig ontbijt. We zitten in een hostel en het is zaterdag avond dus denk maar niet dat je kan slapen zonder oordoppen. Dus niemand doet een oog dicht.

De volgende dag zetten ze me af bij het hostel dat ik heb geboekt. Mount backpackers. Zelf gaan ze veder met hun trip.

Het is een heerlijk hostel. Klein maar fijn.

Het was een intressanten eerste week. Heb veel op het strand gelegen met iedereen uit het hostel, erg leuke mensen, veel verschillende ook. Duits, engels, iers, kiwi, zweed's, canada. We hebben een leuk clupje. Er word veel gedroken en weinig geslapen. Maar er moet ook werk gevonden natuurlijk. Heb nu zo wat elke winkel en cafe hier in de straat gehad (dat is het hele stadje) en hopelijk word ik er door 1 gebeld. Maar ja, veder met plezier maken dus.

Op woensdag zijn we naar een bar geweest waar er een box wedstrijd was waar iedereen aan mee kon doen, het was alleen iets anders dan normaal, namelijk met kippen om je handen. Erg lachwekkend. Een paar meiden uit het hostel deden mee en wonnen zo mooi een tapkaart voor de hele groep. Gratis dinken dus. En dan word je op donderdag natuurlijk waker met een kater en wat doe je dan? Relaxen op het strand zou ik zeggen. Maar nee, we zijn gaan clifspringen! Erg hoog, erg diep en voor mij iets te gevaarlijk omdat ik geen idee had hoe je weer het water uit moest komen. En aangezien me bikinie veel te groot is geworden, zou ik die ook wel onderweg verliezen.

Vrijdag hadden we wel zin in een ander strandje. Een van de manne hier had een auto gehuurt en zo konden we met zijn 4e mooi even de groep uit. Anton (muzikant) dominc (dokter) jimmy (electrichen) en ik. Intresant groepje dus. We zijn naar een mooi strand gereden waar we spontaan yoga met zijn 4e hebben gedaan. Super grapig. En voor de rest hebben we het er alleen maar over gehad wat we zouden eten voor vanavond. Het is vis geworden.

We zijn naar de vis markt gereden en veel lekkere dingen gehaalt. Toen naar de super markt om nog meer lekkers te hallen. Het menu zag er als volgt uit:

• - garnalle en oesters met zelfgemakte saus.
• - Sweet corn met boter
• - vis kabab/sate
• - vis in foli met rijst en zelf gemaakte chucny/ofzo
• - panne koeken met vruchten
• - kaas plankje
• - en chocolade

je snapt zo'n dineer kost een fortuin en dat is niks voor een backpacker. Had ik even geluk dat ik met 3 rijken manne was die alles hebben betaalt. En er was zo veel dat we uiteindelijk met 10 man hebben gegeten. We hadden iets te veel lol die avond waardoor we een beetje ruzie kregen met de mensen die hier werken. En zo komt het dat er een paar de volgende nacht geen onderdak meer kregen. Tja dat gebeurt ook.

En toen was het zaterdag, het zou een super dag worden, warm, geen wind en we hebben allemaal kaarjes voor het festival. Bleu's beer's en bbq's. Super. Alleen ik heb een down dag. Voel me behoorlijk kut omdat ik nog steeds geen werk heb waarschijnlijk en het geld gaat ook snel want dit hostel is niet goedkoop. Maar dat komt allemaal wel goed. Het moment dat we het festival terein op lopen voel ik me al beter. Het is super. Iedereen krijgt een bier glas en je hebt wel 20 kraampjes waar je verschillende biertjes kunt krijgen voor weinig. En geweldige bbq's! Dus uiteindlijk was het toch nog een leuke dag. Filmpje gekeken en vroeg naar bed.

Zondag was dus weer zo'n kater rust dag. En we besloten om elkaars haar te doen. Want hier op de straat heb je allemaal van die kraampjes waar ze touwtjes in je haar vlechten, maar dat is super duur. Dus zijn we zelf maar gaan knutselen. En dat is best goed gelukt. We zaten in een soort treintje elkaars haar te doen, erg grappig om te zien.

En dan begint the job hunting weer. Nog steeds niks gevonden. Maar ik geniet van het weer, de 2 minuten lopen naar dit geweldige strand en de leuke mensen die ik weer heb ontmoet.

Na 10 dagen wachten op werk komt het dan eindelijk. We kunnen werken op een kiwi fruit plantage. Deze bomen hebben jammer genoeg een ziekte dus alles was we doen levert geen geld op voor de eigenaar. We plukken het kiwifruit in grote zaken en er gaan zo'n 350 in 1 zak. Die om je nek en rug hangt. Heel erg zwaar! We doen zo'n 16 kratten met 25 personen in 1 uur. En ik denk dat er zo'n 20 zakken in 1 krat gaan. Dit doen we 9 uur per dag. Rara hoe veel kiwi's plukken we? Na een week is alles geplukt en dan gaan we de bomen snoeie. Alles moet weg. En elk blaadje wat valt moet worden opgeraapt. Erg zwaar werk, als de zon schijnt het is 30 grade en geen wind. Maar we hebben lol. 8 mensen van het hotsel werken er. Ik heb weer een nieuwe familie hier. Mount backpackers. Ik slaap in een dorm met nog 9 mensen. Het is een zooitje! Iedereen sneurkt en praat in zijn slaap. Bijna elke avond eten we samen en liggen op de bank films te kijken. We spellen uren lang het spel risk. En we bakken weer onze eigen brood en koekjes. I love it! Zo als ik al eerder zei, het begint als een gewoon leven te voelen maar... toch nog steeds vakantie. het is zo moeilijk uit te legen allemaal, ik hoop dat veel foto's voorzich spreken. En ja het zijn weer veel party foto's. Maar echt, we doen ook andere dingen hoor!

Na 3 weken werken word ik ontslagen. Helaas. Reden? Ik weet ook wat van leiding geven en werk regels. En het gaat niet eerlijk. Dus moet hij van me af zien te komen. Zo dat hij zelf niet zijn baan verliest. Ach ja. Ik ga er veder geen werk van maken.

Dus weer werkeloos! Nieuw plan?!

Ik ga naar hamilton, werken. Trip naar bay of island. En dan met de straybus naar het zuider eiland. Zoeken naar werk en een apartament om te wonen tijdens de winter. Heel veel mensen die ik heb ontmoet gaan daar heen. En we willen graag weer samen wonen. Marcus, alex, john en ik gaan dat zo ie zo doen. We zullen zien hoe het loopt.

Dus weer afschijt nemen, waarom is dat altijd zo moeilijk?

Ik neem ook voor de laatste keer afschijt van deze stad. Want jullie hebben ook wel door dat ik hier al meer dan 80% van mijn tijd verblijf. Haha.

Dus tot zo ver gaat het goed. En leef ik met de dag. Dat is het beste om te doen.Ik probeer jullie op de hoogte te houden waneer ik kan, maar zo als ik al vaker heb gezecht is het internet duur, de dagen gaan snel en ik geniet vaak te veel om achter de computer te zitten voor een blog of foto's. Jullie kunnen me natuurlijk wel altijd sms voor een leuk skype gesprek!Ik spreek jullie snel. Tot het volgende blog. O, wie weet wat ik allemaal nog ga doen en mee maken, elke dag is een nieuw avontuur en verassing.